به گزارش ایحا از تهران، دکتر فاطمه کاظم زاده، رئیس دانشکده علوم قرآنی تهران همزمان با سالروز شهادت امام محمد باقر (ع) تبیین کرد:

عضو هیات علمی دانشگاه گفت؛ امام محمد باقر(ع)، پنجمین امام شیعیان، در سال ۵۷ هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشودند. ایشان، پیشوایی فرهیخته و ژرف‌اندیش بودند که در دوران شکوفایی منازعات فکری و گسترش جریان‌های مختلف کلامی و فقهی، بنیان‌گذار نهضتی علمی شدند که بعدها به‌دست فرزندشان، امام صادق (ع)، به اوج رسید. در بازه‌ای حساس از تاریخ اسلام، با بهره‌گیری از فضای نسبی باز سیاسی، به تربیت ده‌ها دانش‌پژوه در حوزه‌های مختلف علوم اسلامی پرداختند و پایه های علمی و فقهی شیعه را تقویت کردند.

این امام همام با روش استدلالی و مبتنی بر عقل و نقل، به تبیین دقیق معارف قرآن، سنت نبوی و اصول امامت پرداخته و بویژه در مواجهه با جریانات انحرافی با روشی علمی و آرام، مرزهای اعتقادی شیعه را ترسیم نمودند. آثار و روایات نقل‌شده از ایشان در حوزه‌های فقه، تفسیر، اخلاق و کلام، تا امروز بخشی از منابع بنیادین معرفت شیعی را تشکیل می‌دهد. لقب «باقر العلوم» به‌سبب شکافتن و تبیین دانش‌های دینی و عقلی، از سوی پیامبر اسلام (ص) به آن حضرت اعطا شده بود.

بر اساس تحلیل اندیشمندان، امام باقر (ع) را باید عالم دینی و یک نظریه‌پرداز نظام‌مند در علوم اسلامی دانست که نگاهی آینده‌نگر، تربیتی و تمدنی داشتند. محوریت علم، عقلانیت، گفت‌وگو و تربیت نیروی علمی، از شاخص‌ترین رویکردهای هدایتی آن حضرت بوده و ایشان با گسترش اندیشه ورزی، الگویی روشن از رهبری مبتنی بر معرفت و آگاهی را بنیان نهادند.

امام پنجم شیعیان در سال 114 هجری و با دسیسه هشام بن عبدالملک به شهادت رسیدند و پیکر پاکشان در قبرستان بقیع در کنار امام حسن مجتبی (ع) و امام سجاد (ع) به خاک سپرده شد.

یاد و نام آن امام بزرگوار، همواره چراغ راه جویندگان حقیقت خواهد بود.