نگاهی به تفاسیر فریقین درباره چیستی «ملکوت» بیانگر آن است که اکثرا به‌ معناشناسی لغوی پرداخته‌ و بیان عبارت «شدت در مُلک» در معنای «ملکوت» بیشترین نمود را در تفاسیر دارد؛ در حالی‌که صِرف معنای لغوی گویای حقیقت امر نیست. نگاره حاضر با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی حقیقت «ملکوت» با توجه به روابط همنشینی، تاکیدهای بلاغی و همچنین بیان دیدگاه مفسران درباره معنای ملکوت پرداخته‌است. تحقیقات نشان ‌داد: میزان فراوانی استفاده از علم معانی همچون تقدیم و تاخر مسند بر مسندالیه، استفهام، و تکرار، در آیات «ملکوت» نسبت به «مُلک» بیشتر می‌باشد. از نظر معناشناسی نیز کلمه «ملکوت» همنشین ریشه‌های «ن‌ظ‌ر»، «رأی» و «أم‌ر» است که بیان‌گر تفاوت رتبه در درک مقامات ملکوت خواهدبود. همچنین تمام ویژگی‌هایی که برای عالم «مُلک» آمده برای عالم «ملکوت» نیز محفوظ می‌ماند، با این تفاوت که عالم «مُلک» قابل مشاهده، جاری در زمان و مکان است و عالم ملکوت عاری از تدریج، زمان و مکان و فقط به اذن الهی قابل مشاهده است و مالکیت مطلق هر دو جهان از آن خداوند است.