مقاله پژوهشی انگلیسی مشترک خانم دکتر زهره اخوان مقدم دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم و خانم ربابه  عزیزی کارشناسی ارشد رشته تفسیر قرآن، دانشگاه علوم و معارف قرآن با عنوان معنا شناسی«ملکوت» در قرآن کریم بر اساس روابط هم نشینی و جانشینی در دو فصلنامه علمی_ پژوهشی دانشگاه اصفهان(مجله پژوهشهای زبان شناختی قرآن) دوره ۱۴- شماره ۲ مهر ۱۴۰۴ به چاپ رسید.

بر اساس چکیده این پژوهش نگاهی به تفاسیر فریقین درباره چیستی «ملکوت» بیانگر آن است که اکثرا به‌ معناشناسی لغوی پرداخته‌ و بیان عبارت «شدت در مُلک» در معنای «ملکوت» بیشترین نمود را در تفاسیر دارد؛ در حالی‌که صِرف معنای لغوی گویای حقیقت امر نیست. نگاره حاضر با روش توصیفی-تحلیلی به معناشناسی «ملکوت» با توجه به روابط همنشینی و جانشینی پرداخته‌است. تحقیقات نشان ‌داد: واژه «ملک» در قرآن براساس روابط همنشینی به‌معنای پادشاهی است که با قدرت به آفرینش، تدبیر امور، شفاعت در قیامت و حکمفرانی در روز جزا با مشیت خود می‌پردازد. خداوند از قدرت پادشاهی و ملک خود به انسان عطا می‌فرماید و بازپس می‌گیرد و در صورت ایتاء ملک به انسان‌های مومن قدرت‌ و اختیارات لازم را می‌دهد. از جمله واژگان جانشین ملک الهی، «عرش» است که ویژگی‌های بالا را دارا می‌باشد. کلمه «ملکوت» نیز به دلیل هم‌ریشه بودن با «ملک»، همنشین با واژگان قدرت، تدبیر، تسبیح و حکمفرانی می‌باشد و علاوه‌بر آن با ریشه‌های «ن‌ظ‌ر»، «رأی» و «أم‌ر» همنشین است که بیان‌گر تفاوت رتبه در درک مقامات ملکوت خواهدبود. نکته قابل توجه در سیاق و همنشین‌های «ملک» و «ملکوت» نشان‌دهنده دو عالم است. عالم ملک قابل مشاهده با چشم می‌باشد و خداوند از آن به انسان تفویض می‌نماید و همه‌چیز براساس نظام سبب و مسبب است اما عالم ملکوت ماهیتی غیر مادی دارد که فقط مختص به خداوند و برای موجود شدن چیزی فقط خواست الهی لازم است و نیازی به نظام سبب و مسبب ندارد و بهره بشر از این عالم فقط مشاهده آن می‌باشد که شایستگی آن را فقط اولیا و انبیاء الهی دارند.